ประวัติจังหวัดนครพนม

          เมืองชายแดนริมฝั่งแม่น้ำโขง  อดีตเคยเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรศรีโคตรบูรณ์อันรุ่งเรือง กระทั่งถึง พ.ศ. ๑๘๐๐  เจ้าศรีโคตรบูรณ์ได้สร้างเมืองมรุกขนคร  ขึ้นใหม่ใต้เมืองท่าแขกบนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงใน     พ.ศ. ๒๐๕๗ สมัยพระเจ้านครหลวงพิชิตทศพิศราชธานีศรีโคตรบูรณ์ได้เปลี่ยนชื่อเมืองใหม่กลายเป็น        เมืองศรีโคตรบรูณ์  ตรงตามชื่ออาณาจักรเดิม  จนถึง พ.ศ. ๒๒๘๐ พระธรรมราชาเจ้าเมืองศรีโคตรบูรณ์องค์สุดท้าย ได้ย้ายเมืองมาตั้งบนฝั่งขวา (ฝั่งไทย) เยื้องเมืองเก่าไปทางเหนือแล้วขนานนามเมืองใหม่ว่า เมืองนคร จากนั้นมีการโยกย้ายชุมชนเมืองอีกหลายครั้ง พ.ศ. ๒๓๒๑ ในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ได้มีการย้ายเมืองมาตั้งที่บ้านหนองจันทร์ ห่างขึ้นไปทางเหนือ ๕๒ กิโลเมตร ในปี พ.ศ. ๒๓๓๓ รัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ ๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เมืองนครก็ได้ขอขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร โดยพระองค์ทรงพระราชทานนามใหม่ขึ้นว่า นครพนม ชื่อนครพนมนั้น มีข้อสันนิษฐานประการหนึ่งว่า เมืองนครเคยเป็นเมืองลูกหลวงมาก่อน และมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ จึงได้ใช้ชื่อว่า นคร ส่วนคำว่า พนม ก็มาจากพระธาตุพนม ปูชนียสถานที่อยู่คู่บ้านคู่เมืองมาช้านาน หรืออีกนัยหนึ่งคือ เดิมเมืองมรุกขนครตั้งอยู่ทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงในบริเวณที่มีภูเขาสลับซับซ้อน จึงนำคำว่า พนม ซึ่งแปลว่าภูเขามาใช้ นครพนม จึงหมายความถึง เมืองแห่งภูเขา นั้นเอง  ในปี  พ.ศ.  ๒๕๕๖  สำนักงานสถิติแห่งชาติ  ได้ร่วมกับกรมสุภาพจิตโดยการสนับสนุนงบประมาณของ  UN  ทำการสำรวจข้อมูลความสุขของคนไทยต่อเนื่อง  ๕  ปี  พบว่าคะแนนความสุขของคนไทยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องช้าๆ  ในปี  พ.ศ. ๒๕๕๕  คะแนนความสุขของคนไทย  เฉลี่ย  ๓๓.๕๙  โดยจังหวัดที่มีความสุขมากที่สุด  เป็นอันดับ  ๑  ได้แก่  จังหวัดนครพนม  ๓๖.๗๐  คะแนน