เผ่าไทยกะเลิง 

กะเลิงเป็นชาวกลุ่มน้อยที่เป็นชาติพันธุ์ ทางภาษากลุ่มหนึ่ง   เช่นเดียวกับ

ชนกลุ่มญ้อ   โส้  แสก  ผู้ไทยและเวียดนาม  ซึ่งมีอยู่ในพื้นที่จังหวัดนครพนม  กะเลิงมีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง  ชนกลุ่มกะเลิงได้อพยพมาตั้งแหล่งอยู่ในประเทศไทยเมื่อประมาณ  ๑๐๐  ปีเศษ  ตั้งแต่มีการปราบเจ้าอนุวงศ์ในรัชกาลที่  ๓  และมีการอพยพครั้งใหญ่  ในสมัยรัชกาลที่  ๕  เมื่อเกิดศึกกบฏฮ่อ     

ในปี  พ.ศ. ๒๔๑๖  ปัจจุบันมีชนกลุ่มชาติพันธุ์กะเลิงในประเทศไทย  ที่จังหวัด นครพนม  สกลนคร  กาฬสินธุ์  มุกดาหาร มีถิ่นฐานอยู่ในเขตอำเภอเมืองนครพนม  อำเภอท่าอุเทน 

อำเภอนาแก  อำเภอธาตุพนม  อำเภอเรณู  อำเภอปลาปาก  วิถีการดำเนินชีวิตของชาวกะเลิง  เหมือนกับชาวอีสานทั่วไป คือ ยึดถือฮีตสิบสอง ครองสิบสี่ เป็นหลักในการดำเนินชีวิต และมีคติความเชื่อถือในเรื่องผี นับถือผีมเหสักข์หลักบ้าน วิญญาณบรรพบุรุษ ผีตาแหก ผีป่า ผีเขา ประเพณีที่ชาวกะเลิง บ้านกุรุคุ จัดทำเป็นงานบุญยิ่งใหญ่ คือ บุญเผวส (เทศน์มหาชาติ) ซึ่ง  ๓  ปี จะจัดให้มีขึ้นครั้งหนึ่ง นอกจากนี้ก็มีประเพณีเลี้ยงผีซึ่งจัดเป็นประจำทุกปี