ชนเผ่าผู้ไทย   

ชาวผู้ไทยเป็นชาวจังหวัดนครพนมเผ่าหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ในเขต อำเภอเรณูนคร

อำเภอนาแก  อำเภอธาตุพนม  อำเภอนาหว้า เดิมตั้งถิ่นฐานในแคว้นสิบสองจุไทย แคว้นสิบสองปันนา 

ชาวผู้ไทยได้อพยพจากฝั่งซ้ายของแม่น้ำโขงเข้ามาอยู่ในประเทศไทย ในปี พ.ศ. ๒๓๖๙ ซึ่งตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๓ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 

ตามตำนานของชาวผู้ไทยเรณูนคร  กล่าวไว้ในพงศาวดารล้านช้าง  ว่าที่เมืองน้ำน้อยอ้อยหนูหรือแถน            มีปู่เจ้าลางเซิง  ขุนเค้ก  ขุนนาง ปกครองชาวผู้ไทย เมื่อเกิดทุกภิกขภัย  พญากาหัวหน้าผู้ไทยคนหนึ่งได้เกิดขัดแย้งกับเจ้าเมือง  จึงชักชวนผู้ไทยจำนวนหนึ่งมาอยู่ที่เมืองวังอ่างคำ  แขวงสุวรรณเขตปัจจุบัน  ที่เมืองแห่งนี้มีชาวข่าอาศัยอยู่ก่อนแล้วจึงเกิดพิพาทกันขึ้น  ต่อมาผู้ไทยถูกชาวข่า  และจีนฮ่อ  บุกรุกทำลายเผาบ้านเรือน  และจับเอาพญาเตโชหัวหน้าชาวผู้ไทยไปเมืองจีน  พญาเตโชได้สั่งลูกหลานว่า  อย่าอยู่เมืองวังเลย  ให้อพยพไปอยู่ฝั่งขวาของแม่น้ำโขงเสียเถิด 

ชาวผู้ไทยโดยการนำมาของท้าวเพชร  ท้าวสาย  จึงพาชาวผู้ไทยจากเมืองวัง  เข้ามาอยู่ฝั่งขวาของ              แม่น้ำโขง  โดยการต่อเรือและแพล่องมาตามแม่น้ำโขง  ข้ามมาขึ้นฝั่งที่บ้านพระกลางท่า  เขตอำเภอธาตุพนม   

พระภิกษุทาเจ้าสำนักธาตุพนมเวลานั้นได้แนะนำให้ไปตั้งบ้านเรือนที่  ดงหวายสายบ่อแก  ชาวผู้ไทยจึงอพยพกันต่อไปและตั้งบ้านเรือนขึ้นใหม่ให้ชื่อว่า  เมืองเว  รัชกาลที่ ๓  จึงโปรดเกล้าฯ   ตั้งให้ท้าวสายเป็น

พระแก้วโกมล  เจ้าเมืองคนแรกและยกเป็นเมืองเรณูนครขึ้นกับเมืองนครพนม  ปัจจุบันคือ  อำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพรม